şek ile biten kelimeler

4 harfli kelimeler

işek

1. Bir yaşında koyun.
2. Yeni kuzulayacak koyun.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Kurt, çakal vb. hayvanların barındığı ıssız ve açıklık yerlerdeki küçük tepecik.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Sidik.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Eşek.
(Tarama Sözlüğü1967)

üşek

Vaşak.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Bir gözeye akımın girdiği ya da çıktığı iletken uç.
Köken: İngilizce electrode
(BSTS / Fizik Terimleri Sözlüğü 1983)

Vaşak, kır kedisi.
(Tarama Sözlüğü1972)

5 harfli kelimeler

deşek

Yatak.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Kağnı kanadını tutan aygıt.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

dişek

Taşları yontmak için kullanılan dişli bir çeşit çekiç.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

bk. dişeğ
(BSTS / Zanaat Terimleri Sözlüğü1976)

doşek

Döşek
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

düşek

Yatak, şilte, minder
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

1. Bir kaç yıl dinlendirilmiş, ekime elverişli tarla, çeltik tarlası.
2. Sel sularının düzlediği yer.
3. Sel sularının yollarda yaptığı bataklık.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

1. Yatır olduğuna inanılan kimselerin yattığı yer ve taş yığınlarından meydana gelen mezarları.
2. Vurulan bir kimsenin düşüp öldüğü yer.
3. Vurulan bir kimsenin vurulduğu yerde taş yığınlariyle yapılmış, 1-2 metre çapında, 50-60 cm. yüksekliğindeki mezarı.
4. Vurulan av hayvanının ölüp kaldığı yer.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Kelepir, fırsat: Düşeğe getirip atı satın aldı.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Şehitlik, şehit sini.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

göşek

Deve yavrusu.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

keşek

Belin ya da çapanın çıkardığı sıkışmış kuru, iri toprak parçası.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

İmeceyle yapılan iş : Yarın keşeğe kelir misin ?
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

mişek

Yayık kolu.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Mızıkçı.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

öşşek

Vaşak.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

peşek

< Far. pîş: Etek. İlç
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

pişek

sf. hlk. Pişeğen.
(Güncel Türkçe Sözlük)

Yayık döğeci.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Çabuk pişen nohut, fasulye vb. yiyecekler.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Mermi.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Tulumda ayran yapmaya yarayan araç: Pişeği kaldırıp indiriyor.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

ürşek

Turşusu yapılan bir bitki.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

üşşek

Vaşak.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

vişek

Yayık
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

fişek

a.
1. Tüfek, tabanca vb. hafif ateşli silahlara, atılmak için sürülen ve içinde barut bulunan bir kovan ile bu kovanın ucuna yerleştirilmiş mermiden oluşan cephane: Ben fişeklerin barutunu, tapasını koyayım, beybaba saçmasını... -A. Gündüz.
2. Donanma ve şenliklerde kullanılan çeşitli yanıcı veya patlayıcı maddeler: Kestane fişeği.
Far. fişeng
(Güncel Türkçe Sözlük )

1. Yayık tokmağı.
2. Yayık.
3. Yayığın ağzındaki kapak.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Bir yaşındaki koyun.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Kâğıttan yapılan huni.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Mısır koçanı.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Tabanca ve tüfek ile atılan metal nesne.
Köken: İngilizce cartridge
(BSTS / Metalbilim İşlem Terimleri Sözlüğü 1972)

Yağ yapmada kullanılan ucu çok geniş ağaç sopa, yayık kolu. (Akdağ *Gelendost -Isparta; *Kemalpaşa -İzmir.; Abdaloğlu *Gerze -Sinop)
(BSTS / Zanaat Terimleri Sözlüğü1976)

6 harfli kelimeler

bişşek

Yayık döğmede kullanılan ağaç.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Yayığın emziğine takılan tıkaç.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

çakşek

Gevşek, gevşemiş.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

çeğşek

Kırılarak küçültülmüş taş: Yolların çeğşekleri hep çıkmış.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

çevşek

Çakıllı toprak.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

çeyşek

Taşlı, kumlu yer.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Çatıyla tavanın birleştiği yerdeki açıklık.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

çimşek

Şimşek.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

çöşşek

Deve yavrusu.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Olgunlaşmış, iki kanatlı pamuk kozası.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

çüşşek

Cevizin içindeki dört parçayı, çenedi, birbirinden ayıran zarlar.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

İki kanatlı pamuk kozası.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

depşek

Bel denilen tarım aracının ayakla basılacak tahta kısmı.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

devşek

Çoluk çocuk.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Köle.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

dipşek

Yayık kolu.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

doşşek

Yatak, şilte, minder
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Düğünün ikinci günü
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Döğülmek için harman yerine serilen ekin sapları
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Az miktarda yağan ilk kar.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Yatak, şilte, minder.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

1.bk. döşek (II)-
1.
2. Yarısı savrulmuş buğday tınazı.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Meyilli arazilerin dip tarafındaki ince uzun düzlükler.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Döşek
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Döşek, yatak
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

ebişek

Bir çeşit mantar.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

erişek

Amaç, erek.
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)

Yakışık almayacak şekilde el şakası yapan (kimse).
(Türkiye Türkçesi Ağızları Sözlüğü)